Dag 14: 8 ste Therapiedag

Vanmorgen kon Cindy maar moeilijk wakker worden zoals je kan zien op de foto,

Vandaag weer veel beleefd met de jonge dame.

Astrid ging alleen met Cindy en Boyd naar de ontbijt zaal. Volgens Astrid was ze me al aan het zoeken, door achterom te kijken, tijdens het lopen naar de zaal toe. Ze stapte daar uit de buggy, zoals altijd. Maar ipv te gaan zitten op de stoel werd ze erg boos en gooide de buggy op zijn kant. Dit is een buggy voor een klein volwassen persoon niet zomaar om te gooien maar haar lukte dit midden in de eetzaal. Astrid heeft Cindy op de stoel gezet en toen was het ook weer over. De bediening kwam aangesneld om te helpen en hebben de buggy weer overeind gezet. Boyd was hierbij en heeft op zijn manier ook super meegeholpen. 

Het “mooie” van dit alles is dat ze steeds meer aan kan geven dat ze ergens niet mee eens is.

Ze zichzelf niet gepijnigd heeft (wat ze anders altijd doet) maar haar frustratie geuit heeft door buggy om te gooien.

Ze zeer snel weer rustig was.

Dit was ook de eerste keer dat ze duidelijk maakte dat ze mij miste. Voor Cindy maakte het nooit uit wie er was, als er maar iemand was die haar begreep. Maar nu was dit niet voldoende. 

De therapiesessie was ook anders dan anders. Ze was zeer rustig/moe. Dus lekker naast Lucky in het water gedobberd. Ook keek ze geregeld Suat recht in de ogen aan. Dit doet ze heel soms maar dan zeer kort. Maar nu was dit aanzienlijk langer. De glinsteringen in het water was ze ook van dichtbij aan het bekijken. Dus ipv actie was ze meer gefocust. 

Naast zwerfhonden stikt het hier ook van de zwerfkatten, soms met kittens. Maar deze kat is wel heel bijzonder. Prachtige 👁👁heeft hij/zij. 

In de middag weer even lekker in ons “privé” zwembad gezwommen en even lekker op de kamer gezeten. Rust.

Tijdens het vallen van de avond de fotosessie gehad die Boyd gewonnen had tijdens de bingo. Dit was nog een hele kunst omdat Cindy echt niet in de camera gaat kijken. Morgen even bekijken wat het geworden is. (Zie video).

Na het eten ging, door omstandigheden, de hotelkamer deur voor onze neus dicht en we hadden ook geen sleutel. Hierdoor waren we genoodzaakt om te wachten. Tot mijn grote verbazing lukte haar dit ook. Ze heeft rustig, zeker 4 min, voor de deur staan wachten tot hij open ging. Voorheen was dit not done.

Boyd en Cindy een keer op tijd naar bed gebracht. Samen met Astrid even wezen shoppen en daarna lekker naar het strand gelopen. Heerlijk om de golven te zien breken en deze te horen ruizen. Er stonden nog twee strandstoelen bij de branding en zijn daar lekker op gaan zitten. Op het resort kom je overal wel beveiliging tegen dus ook daar. Deze persoon ging op gepaste afstand bij ons zitten en toen we weggingen zwaaide hij ons gedag. Het was voor ons raar maar tegelijkertijd ook een fijn gevoel om zo in de gaten gehouden worden. Het strand is niet ver weg maar wel vrij verlaten en stil.